Крила от думите извайвам,
и ги зареждам със Любов...
Към Теб политам с мисъл тайна
в небето да се срещнем с полет...
И земните си страсти долу
върху земята да оставим трайно...
Но думите са крехки и не могат
в небето да ни задържат безкрайно...
И на листа в мистичната Вселена
остават думите и търсят споделеност...
Сянка на птица
над змийско гнездо
до Дървото на живота...
Облак,до него други,
цяла армада,
начело е слънцето...
По пътя на мравките
до хамбара със зърно...
Хлябът е като жълтица...
Най-сладката тишина:
след много музика
и преди изгрев...
Няма коментари:
Публикуване на коментар