Неповторима
А може би сме се срещали някога,
щом с такава страст рисувам образа ти
по стените на своите спомени.
Някъде в тъмното, спомням си,
лумна огън,когато ти се появи
като горска нимфа.
И дърветата светнаха целите,
ще кажеш че слънцето огря навсякъде.
И оттогава в сънища и делници
тази свентлина ме води към Теб...
Свидна моя,повторима и неповторима...
Копнеж
Върховете са мечтите ни с които
поглеждаме към небето недоволно...
Как до там и с какво ще политнем
Ни е сме толкова малки и скромни...
Ала в сърцето си носим надежди
Те ще ни извисят и ще пораснем...
Небето е необятно безбрежие
А облаците- вълни цунами...
Няма коментари:
Публикуване на коментар